Doggydance is heel leuk om te doen, het samen bewegen op de muziek lijkt alsof het geen enkele moeite kost. Maar niks is minder waar !
Toen ik besloot om met Romy te stoppen met agility omdat artrose werd vastgesteld op de voorpoten ging ik op zoek naar iets anders om met haar te doen. Het leek me wel leuk om 'trucjes' te gaan leren zoals je die bij doggydance ziet. Het was meteen een schot in de roos! Romy vond het fantastisch om te doen, ze was super gemotiveerd en kon er niet genoeg van krijgen. Ze leerde heel snel de basisoefeningen. In eerste instantie was ik zeker niet van plan om te gaan dansen. En het eerste jaar bleef het dan ook bij het aanleren van losse oefeningen, maar van het één komt het ander... Ondertussen waren we al aan onze tweede routine toe. De springoefeningen die natuurlijk spectaculair zijn mocht Romy niet meer doen, maar we probeerden dat te compenseren met de moeilijkheidsgraad van onze oefeningen. Toch spijtig dat er op wedstrijden geen veteranen klasse bestaat die daar rekening mee houden...